سایت اصولگرای "الف" در یادداشتی به قلم سعید زاهد با عنوان "رهبری جنبش سبز" با التهاب ساختگی دانستن این جبش به نقد وضعیت آن پرداخته است.
به راستي رهبر جنبش سبز كيست؟ براي ديدن به پاسخ اين سؤال نگاهي به تاريخچة كوتاه اين جنبش مي اندازيم.
مروري بر تحولات جنبش سبز چنين نشان مي دهد كه اين جنبش با تشكيك در صحت انتخابات دهمين رياست جمهوري كشور آغاز شد. اين تشكيك با شعار تقلب عملياتي شد و بر اساس نظرية يكي از نظريه پردازان جنبش هاي اجتماعي به نام اسملسر، يك "التهاب ساختي" در نظام جمهوري اسلامي به وجود آورد و بر اساس اين التهاب به بسيج مردم پرداخت.
رهبري اين جنبش براي نشان دادن ابعاد خود از راهپيمائي آرام و شعار الله و اكبر شروع كرد و به تدريج مطالبات ديگري بر آن افزود. با انتساب خشونت به هيئت حاكمة نظام، از طريق استفاده از برخي افراد نفوذي و يا ناآگاه (مانند دست اندر كاران بازداشتگاه كهريزك) و راه انداختن ماجرا هائي مانند قتل مشكوك ندا سلطاني، به گرم نگه داشتن آن التهاب ساختي براي تداوم حركت خويش مبادرت ورزيدند. با رسيدگي به خشونت ها و نفي آشكار آن توسط نظام، تحريك نارضايتي هاي رفاهي در دستور كار اين جنبش قرار گرفت.
با توجه به درحال گذار بودن جامعه ما مسلماً كمي و كاستي هائي پيدا مي شود كه بتوان بر آنان انگشت گذاشت و مردم را بر عليه نظام تحريك كرد. به اين ترتيب به تدريج بر ابعاد مطالبات اين حركت افزوده شد و اين مطالبات به سمتي رفت كه تشكيك در شعارهاي ضد استكباري انقلاب اسلامی در مناسبات داخلی و خارجي به صورت شعار توسط عدة معدودي در مناسبت هاي ضد استكباري نظام ارائه شد. در ابعاد خارجي با نفي حمايت از مردم غزه و لبنان، و در بعد داخلي با تمسك به ليبراليزم و نفي جمهوري اسلامي و فرياد براي جمهوري ايراني، حركت جنبش سبز به راه خود ادامه داد. تا آن كه حركت هاي ضد جمهوري و انقلاب اسلامي آنان به اهانت به رهبر كبير انقلاب (ره)، نه تنها در آرمان ها، بلكه در نماد ها رسيد.
در روند فوق كه به اختصار بيان شد، به موازات تند شدن شعار هاي اين جنبش، با روشنگري هاي رهبري نظام و افزايش بصيرت مردم فهيم مسلمان و انقلابي ایران، از تعداد طرفداران آن كاسته شد و هر روز ناظر بر ريزش طرفداران آن بوده ايم. اكنون در مرحله اي ايستاده ايم كه هر ناظر اجتماعي به خوبي مي تواند از حركت اين جنبش يك روند و جمع بندي و نتيجه گيري به دست دهد.
كساني كه مدعي رهبري اين جنبش هستند چگونه مي توانند شعار ها و حركت هاي ساختار شكنانه آن را توجيه كنند؟ سوابق سياسي كه به آن مي نازند و اعتبار خود را از آن كسب مي كنند كه با اين شعار ها و حركت ها سازگار نيست. حركت هائي كه در خارج از ايران با استفاده از رنگ سبز صورت مي گيرد و رسماً خود را سكولار مي نامند نيز كه با سوابق ادعائي مدعيان رهبري جنبش سازگاري ندارد..
بنابراين تنها نتيجه اي كه مي توان گرفت اين است كه مدعيان رهبري جنبش سبز يا قدرت رهبري ندارند و يا ديگر رهبري جنبش در دست آنان نيست و اين گروه از جاي ديگري رهبري مي شوند.
به فرمودة رهبر معظم انقلاب اگر مدعيان رهبري با اين كار ها مخالفند كه چرا موضع خود را مشخص نمي كنند و اگر موافق هستند كه چرا از حرف كسانی كه از آغاز مي گفتند اين كار شما بر اندازي است بر آشفته می شدند و خود را مصلح در مسير انقلاب اسلامي می خواندند؟ طور كامل در دست كساني كه ادعاي آن را دارند نيست. كساني كه قصد براندازي دارند روند جنبش را به دست گرفته و آن را رهبري مينمايند.
